دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه فرهنگ و تمدن، دانشکده فرهنگ و ارتباطات، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران.

چکیده

در این مقاله به روش دلالت پژوهشی، کارآمدی الگوی «اسفار اربعه» به‌عنوان یک الگوی روشی نوین در فلسفۀ علم و فلسفۀ علوم اجتماعی نمایش داده می‌شود. به‌منظور تحقق این هدف، پس از روشن‌کردن معنای اسفار اربعه در عرفان اسلامی، در گام اول اثبات شده است که «اسفار اربعه» یک الگوی فراگیر شناختی است و منحصر در مباحث سلوکی و عرفانی نیست. برای تحقق این گام با تشریح و نقد انواع کنش‌های عقلانیت، نشان داده شده که به‌ترتیب انواع کنش‌های عقل تحلیلی، ذات‌یاب، کلی‌یاب، توصیفی و ترکیبی با مراحل چهارگانۀ اسفار اربعه مطابقت روشی دارند. درنتیجه می‌توان از الگوی «اسفار اربعۀ اندیشه» به‌عنوان نظریه‌ای نوین در حوزۀ مباحث معرفت‌شناسی یاد کرد. پس از تحقق این گام، برای نشان‌دادن کارآمدی این الگو در حوزۀ فلسفۀ علوم اجتماعی، به بازخوانی برخی از مشهورترین نظریات جامعه‌شناسی در قالب سفرهای چهارگانۀ این الگو پرداخته شده تا روشن شود علی‌رغم تفاوت‌های بسیار زیاد روشی و مبنایی میان این اندیشمندان می‌توان مراحل اندیشه‌ورزی آن‌ها را در قالب منطق اسفار اربعه جایابی کرد؛ ایده‌ای که در صورت پیگیری تفصیلی آن و مقایسۀ دقیق انواع نظریات براساس آن می‌توان به الگوی جدید و منسجمی برای عرضه و مقایسۀ انواع نظریات علوم اجتماعی دست یافت.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A New Explanation of the Types of Rational Action Based on the Pattern of 'Four Journeys' (ASFĀR AL-ARBAʿA) and the Possibility of Utilizing This Pattern in the Philosophy of Social Sciences

نویسنده [English]

  • ebrahim khani

Assistant Professor, Culture and Civilization Department, Faculty of Culture and Communications, Imam Sadiq University, Tehran, Iran.

چکیده [English]

This article seeks to demonstrate the efficacy of the "Four Journeys" model as an innovative methodological framework in the philosophy of science and the philosophy of the social sciences, using a research discourse approach. To this end, the concept of the Four Journeys in Islamic mysticism is first clarified, and it is then argued that the model represents a comprehensive cognitive framework, not confined solely to mystical or spiritual discourse. This claim is substantiated by analyzing and critiquing various types of rational action, showing that forms of analytical, essential, universal, descriptive, and synthetic reasoning align methodologically with the four stages of the Four Journeys. As such, the "Four Journeys of Thought" model may be regarded as a novel epistemological theory. Subsequently, in order to demonstrate the model’s applicability within the philosophy of the social sciences, several prominent sociological theories are re-evaluated through the lens of the Four Journeys. Despite the significant methodological and theoretical differences among these thinkers, their intellectual trajectories can be mapped onto the logic of the Four Journeys, thereby enabling a unified framework for their comparison and interpretation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Epistemology
  • Four Journeys
  • Four Journeys of Thought
  • Philosophy of Social Sciences
  • Rational Actions
آزاد ارمکی، تقی (1386). تاریخ تفکر اجتماعی در اسلام از آغاز تا دورۀ معاصر. تهران: علم.
ابن‌سینا (1371). المباحثات. قم: بیدار.
ابن‌سینا (1400). رسائل ابن‌سینا. قم: بیدار.
ابن‌سینا (1404). الشفاء. قم: مکتبة آیة الله مرعشی.
ایزوتسو، توشی هیکو (1360). بنیاد حکمت سبزواری. تهران: موسسۀ مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل.
ایمان، محمدتقی (1396). فلسفۀ روش تحقیق در علوم انسانی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
برزگر، ابراهیم (1389). رهیافت بومی‌سازی علوم انسانی. روش‌شناسی علوم انسانی، 16(63)، 29-54.
بنتون و کرایب (1384). فلسفۀ علوم اجتماعی (بنیادهای فلسفی تفکر اجتماعی). ترجمۀ شهناز مسمی‌پرست و محمود متحد. تهران: آگه.
بوریل، گیبسون و مورگان، گارت (1393). نظریه‌های کلان جامعه‌شناختی و تجزیه و تحلیل سازمان. تهران: سمت.
پارسانیا، حمید (1389الف). حدیث پیمانه. قم: معارف.
پارسانیا، حمید (1389ب). روش‌شناسی انتقادی حکمت صدرایی. قم: کتاب فردا.
پارسانیا، حمید (1391). جهان‌های اجتماعی. قم: کتاب فردا.
پارسانیا، حمید (1395). اخلاق و عرفان. قم: کتاب فردا.
 پارسانیا، حمید (1394). نسبت مفهوم عقل در قرآن و روایات با عقل در فرهنگ و تاریخ اسلام. دوفصلنامۀ علوم قرآن و تفسیر معارج، 1(1)، 83-112.
پناهی، محمدحسین (1393). علم بهنجار و بومی‌کردن علوم اجتماعی. فصلنامۀ راهبرد فرهنگ، 7(28)، 29-59.
جوادی آملی، عبدالله (1386). رحیق مختوم. قم: مرکز نشر اسراء
جوادی آملی، عبدالله (1384). بنیان مرصوص امام خمینی (ره). قم: اسراء.
حسن‌زاده آملی، حسن (1378). ممد الهمم در شرح فصوص الحکم. تهران: وزارت ارشاد اسلامی.
حسن‌زاده، داوود (1391). باب حطه در قرآن و روایات؛ تحلیل اسفار اربعه و مبانی آن در عرفان اسلامی. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد تربیت محقق عرفان. قم: موسسۀ امام خمینی (ره).
خانی، ابراهیم (1397). بازخوانی مبانی و ساختار مسئلۀ وجودشناسی در حکمت متعالیه براساس منطق اسفار اربعۀ عرفانی طبق خوانش قیصری. رسالۀ دکتری. اصفهان، دانشگاه اصفهان.
خانی، ابراهیم، صادقی حسن‌آبادی، مجید، و امام جمعه، مهدی (1397). بررسی منطق اسفار اربعۀ ملاصدرا و استفاده از آن برای ارائۀ الگویی فراگیر و نوین در تبیین مراحل اندیشۀ عقلانی. مجلۀ خردنامۀ صدرا، 91، 55-74.
خانی، ابراهیم (1400). همسفر حسین، اسفار اربعۀ سلوک عاشورایی. قم: معارف.
خانی، ابراهیم، و فرقانی، محمدکاظم (1393). وحدت مقسمی ماهیت سِعی به‌تبع اصالت وجود. پژوهش‌های هستی‌شناختی، 3(6)، 95-108.
خانی، ابراهیم، و هوشنگی، حسین (1392). ارزشیابی وجودی علم حصولی در پرتو نظریۀ ادراک از دور ملاصدرا. نشریۀ حکمت صدرایی، 1(2)، 53-62. https://dor.isc.ac/dor/20.1001.1.23221992.1392.1.2.5.3
خمینی، روح‌الله (1376). مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة. تهران: موسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
خمینی، روح‌الله (1370). آداب الصلاة. تهران: موسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
دانایی‌فرد، حسن (1395). روش‌شناسی مطالعات دلالت پژوهی در علوم اجتماعی و انسانی: بنیان‌ها، تعاریف، اهمیت، رویکردها و مراحل اجرا. فصلنامۀ حوزه و دانشگاه، 22(86)، 39-71.
ریتزر، جورج (1393). نظریۀ جامعه‌شناسی. ترجمۀ هوشنگ نایبی. تهران: نشرنی.
ژیلسون، اتین (1399). نقد تفکر فلسفی غرب: از قرون وسطی تا اوایل قرن بیستم. ترجمۀ احمد احمدی. تهران: سمت.
سروش، عبدالکریم (1376). درس‌هایی در فلسفۀ علم‌الاجتماع. تهران: نشرنی.
سیدمن، استیون (1395). کشاکش آرا در جامعه‌شناسی. تهران: نشرنی.
شرت، ایون (1396). فلسفۀ علوم اجتماعی قاره‌ای. ترجمۀ هادی جلیلی. تهران: نشرنی.
طباطبایی، سید محمدحسین (1417). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: جامعۀ مدرسین.
طباطبایی، سید محمدحسین (1387). اصول فلسفۀ رئالیسم. قم: موسسۀ بوستان کتاب.
فارابی، ابونصر (1405). فصول منتزعه. تهران: انتشارات الزهراء.
فارابی، ابونصر (1995). آراء اهل المدینه الفاضله و مضادتها. بیروت: مکتبة الهلال.
قـمشه‌ای، آقـا مـحمدرضا (1378). مجموعه آثار حکیم صهبا. اصفهان: کانون پژوهش.
قیصری، داوود (1375). شرح فصوص الحکم. تهران: علمی-فرهنگی.
قیصری، داوود (1377). رسائل قیصری. تهران: انجمن حکمت و فلسفۀ ایران.
قیصری، داوود (1425). شرح القیصری علی تائیة ابن‌الفارض الکبری. بیروت: دار الکتب العلمیة.
مطهری، مرتضی (1376). مجموعه آثار استاد شهید مطهری. تهران: صدرا.
معلمی، حسن (1396). پیشینه و پیرنگ معرفت‌شناسی اسلامی. چاپ دوم. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
ملاصدرا (1360). الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة. تصحیح و تعلیق سید جلال‌الدین آشتیانی. مشهد: المرکز الجامعی للنشر.
ملاصدرا (1363). مفاتیح الغیب. تهران: موسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
ملاصدرا (1981). الحکمة المتعالیة فی الأسفار العقلیة الأربعة. بیروت: دار احیاء التراث.
میراحمدی، منصور، و مهربان دافساری، احمد (1395). ظرفیت‌های عصبیت در تبیین نظری پدیده‌های سیاسی اجتماعی در جهان اسلام. رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، 8(2)، 108-137.
نیومن، ویلیام لاورنس (1389). روش‌های پژوهش‌های اجتماعی: رویکردهای کمی و کیفی. ترجمۀ حسن دانایی‌فرد و سید حسین کاظمی. تهران: مؤسسۀ کتاب مهربان نشر.
یزدان‌پناه، سید یدالله (1395). فلسفۀ فلسفه: تأملاتی در فلسفۀ فلسفۀ اسلامی. قم: کتاب فردا.