نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 1-دانشجوی دکتری رشته علوم سیاسی دانشکده حقوق،الهیات و علوم سیاسی ،واحد علوم و تحقیقات ،دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ایرانu
2 استاد گروه علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی تهران،ایران و استاد مدعو واحد علوم وتحقیقات ،دانشگاه آزاد
3 استادیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشکده حقوق،الهیات و علوم سیاسی ،واحد علوم وتحقیقات ،دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ایران
چکیده
دوستی مدنی بین انسان‌ها فضیلت والا و پیش‌شرط سعادت و وجه ممتازی است که به‌اندازه تاریخ بشر قدمت دارد.جوهره سیاست به تعبیر اشمیت در دوگانه دوستی-دشمنی خلاصه می شود.در واقع نفس سیاست منازعه برانگیز است. در قرون اخیر درجهان اسلام، ادبیات منازعه و ستیزه‌جویی بسط و گسترش‌یافته است .مصداق عینی این ادعا کنش های فرقه‌هایی چون وهابیت و گروه‌های جهادی - تکفیری در منطقه، است.به دلیل آنکه اصل بر منازعه و وظیفه سیاست حل منازعه مبتنی بر دوستی است، پژوهش حاضر درصدد بسط «سیاست دوستی» درایران و میان ملت‌های مسلمان است. برای نیل به این مقصود فضای فکری متفکر مؤثر عصر زرین اندیشه اسلامی یعنی خواجه نصیرالدین طوسی را به دلیل اهمیتی که به محبت در سیاست می‌دهد و آن را بالاتر از عدالت می‌داند و ظرفیت خوبی برای پرورش سیاست دوستی دارد، با نگاهی نو قرائت می‌کند. سیاست دوستی در دستگاه فکری اندیشمند چگونه شکل می‌گیرد؟ پرسش اصلی این جستار است و فرضیه آن است که عناصر شکل‌دهنده سیاست دوستی در دستگاه فکری خواجه‌نصیر نظیر «خوشبختی عمومی، قدرت، برابری، پذیرش تفاوت، پذیرش دیگری، دوستی مسئولانه و عشق بستر شکل‌گیری سیاست دوستی را فراهم می‌نماید». یافته پژوهش این است که اندیشه سیاسی خواجه‌نصیر بر اساس الگوی نظری طراحی شده در زمینه دوستی سیاسی و مدنی قابلیت معاصرسازی دارد.این پژوهش با بهره‌گیری از نظرات اندیشمندان مغرب زمین در زمینه سیاست دوستی (آرنت و دریدا) با جرح‌وتعدیل و نیز یک شاخص از امام خمینی سازه ی نظری را طراحی نموده است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The Politics of Friendship in the Political Thought of Khwaja Nasir al-Din Tusi
نویسندگان [English]
- Tahereh Sharif 1
- Ebrahim Barzegar 2
- MohammadBagher Khorramshad, 2
- Nafisesadat Ghaderi 3
1 *PH.D candidate in political science. Faculty of Law, Theology and Political science Science and Research Branch,. Islamic Azad University.Tehran,Iran
2 Professor , Department of political scienc and law.Allame Tabatabaee university. Invited professor Faculty of Law, Theology and Political science,Science and Research Branch,. Islamic Azad University.Tehran,Iran (Corresponding Author(
3 Assistant professor Faculty of Law, Theology and Political science,. Science and Research Branch,. Islamic Azad University.Tehran,Iran
چکیده [English]
Civil friendship among humans is a noble virtue, a prerequisite for happiness, and a distinctive feature that has existed since the dawn of human history. The essence of politics, as described by Schmitt, is summarized in the dichotomy of friendship-enmity. In fact, the very nature of politics incites conflict. In recent centuries, the literature of conflict and hostility has expanded within the Islamic world. A tangible example of this claim can be seen in the actions of groups such as Wahhabism and jihadist-takfiri factions in the region. Given that conflict is fundamental and the duty of politics is to resolve conflicts based on friendship, this research aims to expand the concept of "politics of friendship" in Iran and among Muslim nations. To achieve this goal, the intellectual space of an influential thinker in the Golden Age of Islamic thought, namely Khwaja Nasir al-Din Tusi, is examined anew due to his emphasis on love in politics, which he considers superior to justice and which has significant potential for fostering a politics of friendship.
How does the politics of friendship take shape within the thought system of this thinker? This is the main question of this study, and the hypothesis is that the elements shaping the politics of friendship in the thought system of Khwaja Nasir include "public happiness, power, equality, acceptance of difference, acceptance of the other, responsible friendship, and love," which provide the basis for forming a politics of friendship. The research findings indicate that the political thought of Khwaja Nasir can be contemporaneously adapted based on the theoretical model designed in the field of political and civil friendship. This research employs the views of Western thinkers on the subject of friendship in politics (such as Arendt and Derrida), along with modifications and also includes an indicator from Imam Khomeini to design its theoretical framework.
کلیدواژه‌ها [English]
- "
- The Politics of Friendship"
- kindness،"
- Khawaja Nasir al-Din Toosi"
- Derrida"
- ،"
- Arnett"
- .Imam Khomeini"
)