Document Type : Research Article / Original Article
Authors
1 Sociology, Social Sciences Faculty, University of Tehran
2 PhD Student, Muslim Social Sciences, University of Tehran
Abstract
In the last two decades, there has been a thriving debate on the possibility or nature of "native science" in the general field of humanities in Iran. The status of "social science" in Iran is a part of these discussions, and "sociologists" themselves have been and are part of the localization debate. This article refers to the opinions and opinions of a group of Iranian social science professors and experts in the aforementioned time frame, to categorize the opinions of the supporters and opponents of indigenous social science in Iran. The article shows that at least three main points can be identified in the discussions of indigenous social science in Iran: the positivist perspective, the continental-postmodern feature, and the perspective of Islamic wisdom. What is common between these three people and their representatives is the emphasis of all three on dealing with science and sociology to the specific issues and topics of each society, and the special attention to its specificity, including the historical specificity and identity of the Iranian society: the first group believes. Fixed and universal theoretical principles and foundations belong to modern science and these principles should be used to understand and solve the local problems of Iranian society. The second group believes that these principles are different for every society and culture, and understanding Iranian society requires identifying the specific cultural and historical principles and rules of this society. The third group definitely has the social beliefs of the first group about the global identity of science, but they consider the theoretical foundation of the modern scientific platform to be wrong and believe that there are alternative foundations to the Islamic wisdom for indigenous knowledge. In this article, the general orientation of "fundamental methodology" is used.
In this article, the general orientation of "fundamental methodology" is used.
Keywords
- Social sciences of Iran
- Indigenous science
- Islamic wisdom
- positivism
- scientific community
- Fundamental methodology
Main Subjects
- اباذری، یوسفعلی (1385)، «میزگرد ملاحظاتی پیرامون برنامه آموزش رشته جامعهشناسی»، مجموعه مقالات همایش مسائل علوم اجتماعی در ایران (تهران 13 و 14 اردیبهشت 1385): 324-362.
- ایزدی، کاظم (1394)، «علوم اجتماعی و تحول آن در ایران»، آزادی اندیشه، شماره 1.
- آزاد ارمکی، تقی (1385) «جامعهشناسی و چالشهای آن طی نسلهای متعدد: گسست یا انباشتگی علمی؟»، مجموعه مقالات همایش مسائل علوم اجتماعی در ایران (تهران 13 و 14 اردیبهشت 1385)، تهران، انجمن جامعهشناسی ایران: 99-117.
- آزاد ارمکی، تقی (1386) «بومی گرایی علوم اجتماعی و ناکارآمدی آموزش در ایران»، همایش علم بومی علم جهانی: امکان یا امتناع؟، تهران: انجمن جامعهشناسی ایران: 322-341.
- پارسانیا، حمید (1382) «بومی شدن علم»، روزنامه رسالت.
- پارسانیا، حمید (1388) «بومی سازی جامعهشناسی»، معرفت فرهنگی اجتماعی، شماره 1: 7-16.
- پارسانیا، حمید (1389) «بومی سازی علم»،درآمدی بر آزاداندیشی و نظریه پردازی در علوم دینی، قم: مرکز مدیریت حوزه علمیه قم.
- پارسانیا، حمید (1391)، جهانهای اجتماعی، تهران: کتاب فردا.
- پارسانیا، حمید (1395) « مرگ جامعه شناسی! احیای فقه به مثابه معرفت علمی اجتماعی»، فصلنامه صدرا، شماره 17: 179-195.
- پارسانیا، حمید (1395) روش شناسی انتقادی حکمت صدرایی، تهران: کتاب فردا.
- تاجیک، محمدرضا (1390) «اجماع ارتدوکس: آسیب شناسی علوم اجتماعی در ایران امروز»، پژوهشنامه علوم سیاسی، شماره 2: 41-61.
- جلائیپور، محمدرضا (1386) «علوم اجتماعی بدون قطب نما در ایران» همایش علم بومی علم جهانی: امکان یا امتناع؟، تهران: انجمن جامعهشناسی ایران:308-321.
- خانیکی، هادی (1385)، «ارزیابی نظری موقعیت کنونی نظریه اجتماعی با تاکید بر ایران»، مجموعه مقالات همایش مسائل علوم اجتماعی در ایران (تهران 13 و 14 اردیبهشت 1385): 368-373.
- خانیکی، هادی (1389)، «مسئلهگریزی نظریه اجتماعی در ایران»، مجله جامعهشناسی ایران، شماره 1: 179-200
- شرفالدین، سید حسین (1396) «علم اجتماعی بومی: چیستی چرایی؟»، اسلام و علوم اجتماعی، شماره 17: 41-70
- شریعتی، سارا (1386) «یک جامعهشناسی برای یک جهان؟: مسئله شناسی دوگانه»، همایش علم بومی علم جهانی: امکان یا امتناع؟، تهران: انجمن جامعهشناسی ایران:291-307.
- فاضلی، محمد (1386) «ناکارآمدی جامعهشناسی در ایران»، رشد علوم اجتماعی، شماره 37: 21-30.
- فکوهی، ناصر و ابراهیمی، مرضیه (1386) «دایاسپورای علمی ایرانی و نقش آن در بومی سازی علوم اجتماعی در ایران» همایش علم بومی علم جهانی: امکان یا امتناع؟، تهران: انجمن جامعهشناسی ایران:393-425.
- قانعیراد، امین (1381)، «شیوه جدید تولید علم؛ ایدئولوژی و واقعیت»، فصلنامه جامعهشناسی ایران، شماره 15: 28-59.
- قانعیراد، امین (1389)، «مرور انتقادی بر تلاشهای ایرانی برای توسعه جامعهشناسی دگرواره»، مجله جامعهشناسی ایران، شماره 1: 124-158.
- کچویان، حسین (1389)،تجددشناسی و غربشناسی: حقیقتهای متضاد،تهران: امیرکبیر.
- کچویان، حسین (1390 الف)، «بحران معرفتشناسی تجدد و علم بومی یا غیرتاریخی، معضله جمع متناقضین»کتاب ماه علوم اجتماعی، شمارۀ 46 و 47.
- کچویان، حسین (1390 ب)، «از تحول تمدنى تاریخى تا انقلاب معرفتى علمى»،کتاب ماه علوم اجتماعیآبان-آذر، شمارۀ 44.
- کچویان، حسین (1392)، «گفتاری در باب مختصات جامعهشناسی ایرانی»،کتاب ماه علوم اجتماعی،شماره 63 ، سال 17، شماره در سال 3، خرداد: 4-10.
- کچویان، حسین (1395)، «علوم اجتماعی اسلامی و معنابخشی به جهان انسانی»،فصلنامه علوم انسانی اسلامی صدرا، سال پنجم، شمارۀ 17: 89-72.
- کنوبلاخ، هوبرت (1390)، مبانی جامعهشناسی معرفت، کرامت الله راسخ، تهران: نی.
- محسنی، منوچهر (1372) مبانی جامعهشناسی علم، تهران: کتابخانه طهوری.
- نراقی، احسان (1348)، «هدف و روش تحقیقات اجتماعی در ایران»، نامه علوم اجتماعی، شماره سوم.